İki kişinin bildiği sır değildi....

BUNU O DA BİLİYORDU



Geceme nur oldu yüzü aydınlattı her tarafı
Sabah doğan güneşimdi bunu o da biliyordu.
Baldan tatlıydı aşk sözü güzeldi her itirafı
Sevgilim, gönül eşimdi bunu o da biliyordu.




Gün oldu hüsrana düştüm gün oldu yere yığıldım
Şu sevdanın denizinde bir damla su da boğuldum.
Hayat denilen yokuşu çıkarken yalnız değildim
Anam, babam, kardeşimdi bunu o da biliyordu.





Bazen yorgun savaşcıydı savaş açan kale yıkan
Bazense murat olurdu falcının falında çıkan.
Değip göğüs kafesime sönmeden gönlümü yakan
Aşk çıram, aşk ateşimdi bunu o da biliyordu.





Onun gönül aynasında hep mahzundum utangaçtım
’’Sevdim’’ dedi kaçamadım kalbin kapısını açtım.
Sonsuz yaşam iksiriydi nefes misali muhtaçtım
Hem ekmeğim hem aşımdı bunu o da biliyordu.





Ben nakıştım gergefinde ben işliydim mendilinde
Tutardı hiç düşürmeden gözlerinin yeşilinde.
İsmim Elif olsa bile tek heceydim hep dilinde
Mutluluğum göz yaşımdı bunu o da biliyordu.





İkimizde kör düğümdük çözülmezdik karışırdık
Gururluyduk onurluyduk bu hususta yarışırdık.
Bütün gün küs olsak bile akşam üstü barışırdık
Hüzne karşı savaşımdı bunu o da biliyordu.





Sanki ruhun ikiziydi bana benzerdi her huyu
Onu yaşar hissederdi; akıl, fikir ve beş duyu.
Mısraların arasında tutukluydu ömür boyu
Arkadaşım, sırdaşımdı bunu o da biliyordu.




Sevdanın tek duasıydı umutla tutulan dilek
Onunla kanat takardı, onunla atardı yürek.
Şüphesiz ömür yolunda son nefesi verene dek
O benim can yoldaşımdı bunu o da biliyordu.



* * * * *


ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
SEN BENSİZ OLAMAZSIN....05.01.2011


Bilmiyorsa da öğrendi...yosun gözlüme...