ey! Güzel güneşim selam sana
seninle başlamak güne ancak saadet
eş değerde bir ışık mı var haddizatında?
senden kudretli bil ki seni de Yaradan.

ey! Tüm sevgililerin orijini
kelam sana, meram sana
yaşam sende bulur iksirini de
duyurursun cümle nefesini
senden sevgili bilesin senin de Rabbin.

ey! Hayat kaynağım güneşim
sevgi muhabbet sanadır gönlümde
tüm canlılar seninle ünler de
haya eder seni unutmaktan
insan ki.

bazen de acı söylersin bilirim
kir, pas namına
ne varsa gözler önüne serersin
değil mi ki öyle anlarında sevilmezsin?
be hey doğrucu güneşim!
doğrucu Davut’um olmakta varmış
doğruculuk senin doğmanla özdeş
üzerine geleni yakan kavuran güneşim.

bilmez misin ki
her doğan birde batar
bu yönünde senin göze batar bilesin
bir an gelir de
gölge vurur senin şöhretine
ah! Güneşim
umursamazsın bilirim bunu
yine doğarsın
nasılsa bir sonraki gün.

ne ki
insan bu nankör
senin bereketine çok kez kör
sanmam ki
seni gece kadar yad etsin
o ay ki
ışığını senden alır da
senden bucak bucak kaçar
ay! Der seni görünce.

öyleki insan
hayali sever inceden
gözü gönlü okşar çünkü
dinginlik verir yorgun dimağlara
tüm aheste bestelerin kaynağıdır gece
onun yanında senin ışığın nece
ne çare ki
sensiz bu güzellikler sade bir hece
beşer ki bu gerçeklerden kaçar işte
yalana sığınır sessizce
bilse yaşayamayacağını
sensizce.

işte güneşim hayat böyle
lütfusun rabbimin serde
özlem sanadır yokluğunda
hani çürütme derim de yüreğini
ışığımsın, güneşimsin!
der gönül bu fasıl
tüm sevgi, muhabbet ki
her dem sanadır asıl.

L.T.