KEHRİBAR
Şefkatli bir katilin son demleri gibiydi,sana olan zaafimi öldürüp seni yeniden sevmem...
Onca yalnızlığın ardından su dokmekmis, çabucak donmeni beklemem.. Neden sevgili !? Neden sevilmek ağır geldi edebi hak eden tenine.. Beni yalniz bıraktın, Ve ben ’Kehribar’ dedim senden sonrama Kaybetmedin beni, Kaybetmeyeceksin.. Seni gözlerinin cennetinde izlememe izin ver kalbini sevdiğim adam.. Gitmen açıklamıyor hiçbirşeyi, Bu kadar severken ve sevilirken korkusuzca, Beni bu kadar hafife alma Sen/sizlik se söz konusu.. Bunu bize yapma.. Rahat et emeği en cok da ’Biz’e geçen ve sadece senin bahçen olan fikrimde... |