HEP SEN VARDIN
Avare zamanların yorgunluğu ve
Bölük pörçük hatıralar ile yaşarken Dikenler gülden habersiz, Güller dikenden habersiz iken Hep sen vardın... İnci tanem koydum adını dizi dizi Bütün boşluklarını sen doldurdun ömrümün Söylenmedik sözler yerine hep sen vardın yanımda Henüz sevda güllerim tomurcukken Hep sen vardın... Bu kalbimin inlemeleri sana doğru yükselirken Dudaklarımdan dökülen hecelerde, Kulaklarımda yankılanan bütün seslerde Hep sen vardın... Hep sen vardın, Baharımda, yazımda , kışımda... Günyüzü görmemiş hayallerimde... Kimsesiz duygularımda... Hep sen vardın... Semalara baktım hep sen vardın, Görülmemiş rüyalarımda, Duyduğum bütün sözlerde, Dökülen damla damla yağmurlarda Hep sen vardın... Bütün bülbüllerin nağmelerinde Hep sen vardın Rüzgarlar hep seni fısıldarken Yalnız kaldığım tenha gecelerde Hep sen vardın... Hep sen vardın, Henüz toprağa düşmemiş gözyaşlarımda Yaralı ceylanın ürkek gözlerinde Sevda sevda , alev alev Yanıp tutuşan kalbimde Hep sen vardın... Hep sen vardın Papatyaların taçlarında Yağmurlardan sonra buram buram tüten topraklarda Hep sen vardın... Hayatımda, sevincimde, kederimde Gelmişimde, geçmişimde Hep sen vardın... Hepsen vardın Dilimden dökülen ağır aksak türkülerimde, Okuduğum notalarda Yazdığım bütün şiirlerde, bestelerde, Hep sen vardın... Leyla henüz dillere destan olmamışken Hep sen vardın, Mecnun çöllere düşmemişken, Hayatımın kışında, baharında Bestesiz aşk nağmeleri söyleyen kalbimde Hep sen vardın... Hep sen vardın... Hep sen olacaksın Metin BOZKUŞ |
KALEMİNİZ KIRILMASIN...