Seven sevdiğini en çok sevendir, onun verdiği sevgiden öte sevgi yoktur.
Sevgi anlaşılmayınca kızacak kendisine seven.
Kendini karıştıracak, sevdiğinin ’bir zaman seviyordu’ dediği olacak.

Seven durulacak sonra, düşünecek ve düşündükçe yıpranacak.
Defalarca deneyecek, başarısızlıktan sonra susacak.
Elleri kalem tutmaya başlayacak, yazacak ve olanı anlatacak.

Onu her hatırladığında yazmaya devam edecek, tüm satırlar titreyecek.
Her satırda baştan okuyacak, okudukça değişecek.
Ve artık günü geldiğinde fışkıracak sayfalardan, sebepsiz sorgulayacak.

Sebepsiz sorgulamaları haddini aşmaya başlayınca öfkelenecek kendine.
Sebepsiz sorguya kızmak yerine onu masum görecek.
Kızacak, kızacak ve kızacak kendine, çok masum bir aşk olacak.
Gerçekten düşünmeye başladığında aptal olacak.

Atının dizginine vurunca öveceksin,
Dörtnala yorulmadan gidebilen tek sensin.
Koştukça yorulacak atına söveceksin,
Ne sensin, neden sensin, ‘bir zaman’ denilensin.

Çaresiz ineceksin atından, inmelisin,
Yürüyeceksin artık, hatta sürüneceksin.
Coşacak ve dinecek yüreğin, dinmelisin,
Yıllanacaksın, tozlu rafa bürüneceksin.

Rafın büyüdükçe bir deli sancı olacak,
Her büyümeyle rafın saçılacak yerlere.
Toplayınca rafına çok yabancı dolacak,
Sığamayınca başlar son karmaşa son kere.

Basitlikten karmaşa çıkaracak yüreğin,
Bayağı dokunacak yalnızlık ılık ılık.
Defalarca suçluyu aklamaktı ereğin,
Sonra anlayacaksın bu yaptığın aptallık.

SCKaradeniz [Mr. Lonely]