SESSİZ KADIN
Çekilmiş bir köşeye
Sessiz sessiz ağlıyor kadın Gözyaşları kirpiklerinden süzülüyor Yanaklarını ıslatıyor ansızın Kavramış yalnızlığının elinden sıkıca İçindeki olur olmaz cığlıklara karşılık, susuyor kadın Zaman geçtikçe sığmaz oluyor köşelerine Günler geçtikçe, daha bir acıyor sessizliği Üşüyor kadın Geride bırakılan anılarla Karanlık, kuytu, soğuk köşesinde Kor kor üşüyor kadın Özlüyor kadın İçi, yana yana özlüyor Kendine, kıza kıza özlüyor Nefret ediyor bu halinden Yaşadığı onca şeye rağmen Sessiz sessiz özlüyor kadın Ölüyor kadın Sığmıyor nefteti hiçbir yere Söküp atamıyor ruhundaki kırıkları Söz dinletemiyor özlemine Yavaş yavaş yitiriyor benliğini Karanlık, kuytu, soğuk köşesinde Ölüyor kadın |