SEN,BEN VE KÖHNE OTOBÜS
Ben içindeyim
Cam kenarı bir hüzne ayrılmış Köhne otobüsün Sen dışında. Ben içindeyim On dokuz saate Ve saatle eşdeğer yaşıma Sığmayacak duyguların. Ağaçların,kuşların ve yolların. -Biraz param olsa Uçakla giderdim bilirsin- Oysaki ben Bulutların arasında yitmek yerine Ya da tabana kuvvet bir yalnızlığı seçmek -Mecburi istikamete yolculuk-bir otobüsün Homurtuları arasında Kaybolmuşum. Ve parmaklarımız Kuş izleriyle kaplı camda Birleşiyor. Neşeli birer insana benzetirdim parmaklarını bilirsin Birbirinden yaramaz Kabına sığmaz On çocuk… -Parmakların tanıdık değil şimdi Her bir boğumunu öptüklerime Benzemiyorlar- Ama gülüşün değişmemiş Gülüşün hep aynı… |