ŞİİRİME DOKUNMA!
Sakın,dilsiz şiirlerimde kendine pay çıkarma!
Kırık dökük şiirime, konu bile olamazsın. Sakın, mısralarımda kendini aramaya kalkma! Azade dizelerimde, sen yer bile bulamazsın. Bırak! Kendini şu virane yüreğime sormayı Seni suskunluklarımın, en acı dibine gömdüm. Bırak! Tel tel kanımla dolan hokkama dokunmayı Ben kalemle senin arana kalın duvarlar ördüm Bıçak çekilmiş kelimelerimin önünde durma! Kanattığın kalemim kara mührünü bastı yoktan Hüznümle yazdığım şiirlerimle hayaller kurma! Kalemimde mevtasın, matemin unutuldu çoktan Kan dolu gözyaşımla ıslattığım beyaz sayfamı İhanet çukuruna batan adınla kirletemem Yara içinde kan ağlayan divit, hokka tayfamı Son nefes bile olsa, telimi senle inletemem Sakın, yegâne dostum, dilsiz şiirime dokunma! Kırık kalemden kendine pay çıkarıp hayal kurma! Sen benim için ihanete imza attığın gün öldün Ölürken sen yanında beni de, beni de öldürdün |