Uzaklar
Belkide öyle olmak zorundaydı......
Hayat düz yollardan geçirmedi beni. Hep taşlara takıldım Düşmemek için ne savaşlar verdim Bazen dengemi koruyamadığım oldu Düştüm... Dizlerim kanadı Yinede toparlanıp ayağa kalkmayı başardım. Kırıldığım hayata küstüğümde oldu çok zaman Ama artık yoruldum... Hayatımın hiç bir döneminde bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum... Kırıldım küstüm artık Kendime Gökyüzüne Güneşe Ay’a herkese her şeye Gitsem diyorum.. Kalmadı söylenecek tek söz Etrafımdaki olup bitenleri izledikce tükendiler birer birer Her gün yeni umutlarla güne başlarken Her defasında hayal kırıklıklarıyla karşılaşmak yordu beni... Düşünmek dahi ağır geliyor artık Bir süreliğine kaybolmak Gitmek istiyorum sessiz kimsesiz bir yerlere Şiddetin olmadığı İnsanların ölmediği acının kinin nefretin tanınmadığı Uzaklara.. BİRGÜL |