Bu değil yaşamak...
Karşı döndüm duvarlara yüzümü
Ağlatmasın diye sancıları insanlığın Düş gördüm Düşüverdim ellerine kan rengi goncalarla /sar beni ıslat ve çiğne çektiğin tütüne harmanla içimde patlasın bombaları çılgınlığın/ Görene dek taygaları at koştum Yol sürdüm,an katettim Düşürdüm sokak boşluklarına ruhumu Can verdi; aldım hiddeti/arz’ın Canlar verdim Aldı... /tut beni seyrelt ve dinle duyuşuna ram olsun cümleler ben, -yanlızca ben sıyrılamıyorum bu işten- kifayet et kelimelerime/ çünkü çocuk; bu değil yaşamak toz ve toprak içre /büzül ve inle cenin gibi sokaklarda çünkü çocuk; bu değil yaşamak rahmine bir dönüş bekle.../ Mehmet Fatih |