ÖMÜR DEDİĞİN (2)Hiç bir şey kalmadı eski yerinde Kış günü gül açtı ömür dediğin Ne vücutta fayda ne de serinde Son nefesi içti ömür dediğin. Söyleye, söyleye kalmadı sözüm Ağlaya, ağlaya kurudu gözüm Yolda yürürken de sızlıyor dizim Bir kuş gibi uçtu ömür dediğin. Artık geçmez oldu boğazdan aşım Dertlerle yoğruldu ağrıdı başım Ne ocağım kaldı ne de bir taşım Kara kışı seçti ömür dediğin. Hele bundan sonra yürümez işim Ağzımda durmuyor yapmadır dişim Ne altından telim, ne de ibrişim Batan güne geçti ömür dediğin. Derdime derman-ı bulsa da çara Mevlâ’m yaşlılıkta düşürme dara Pazarda satsan da etmez beş para Sıfır değer biçti ömür dediğin. Şair Ferhat söyler görür gözlerim Elimde bastonum tutmaz dizlerim Her kulağa küpe olsun sözlerim Elimizden kaçtı ömür dediğin Ferhat GÜNAYDIN Emekli Öğretmen - Giresun 16 Mart 2016 |