Ankara kırsalında yazıldı öyle çiçekli böcekli aşk şiirleri gibi olamazdı olmadı.

Nereden tutarsan tut elinde kalırdı
Başarısızlık dökülürdü dudaklarından
Mahçup ve dalgın
Ağlamaya meyyal gözleri buğulanırdı hiç yoktan
Bakmayın öyle durduğuna güçlüydü çoklarından
Ama yargılama hastalığı onu da yakaladı
Herkesleşti farkına varmadan
Yavaş yavaş kaybederken orjinalliğini
Sen dedim
Evet sen ..
Giderek normalleşiyorsun gözümde
Senin soğuk bakışların ilişkimizin sıcaklığını yok ediyor günden güne.
Asıl sen dedi evet sen..
Alınganlığınla yıkıyorsun tarumar ediyorsun inşaa ettiğin ne varsa.
Ben ona alıngan o bana duygusuz...
Anlaşılan yorgunuz..
Başlamadan sonlanan besteler gibi,
Ama böyle bitmemeliydi bu şarkı ,
Bu olmamalıydı son nota,
Kim şimdi sarılıp uyuyacak yorgana yastığa..
Ben dedim evet ben..
Sadece sana alınır ve sadece sana kırılırım..
Sana uzaktan bakar,
Sigaramı başka köşede yakarım..
Dumanına bakar bakar alınırım..
Artık,
Hem yorgana hem de yastığa sarılırım..