BADEM DUDAKLIM
Parmaklarım karıncalanıyor
Tutamamıyorum eskisi gibi kalemi Gönlümle zihnimin sen oluşlarını Dökemez oldum sen kokan yapraklara Keşke Yanında olsaydım bu an Seni sana anlatırdım Gülüşünü Cennet bahçesinden bir köşe olan gülüşünü Artık Postacıya verecek mektubum yok Gidiyor en çok sevdiğin gözlerim Gidiyor göz yaşlarım Tekerlekli sandalyede penceremde Konan kumrular taşıyacak naaşımı Bilmeyeceksin nerdeyim hangi şehrin Toprakları saracak cansız bedenimi Gidiyorum ey sevgili Artık zorlaşıyor nefes alışlarım Gözlerim iyice bulanıklaşıyor İyiki sevmişim seni Vakit yolculuk vakti Geldi beklenen melek Kanatlarına sarıp goturecek beni Hoşçakal badem dudaklım hoşçakal YÜREKLİ |