YOKLUĞUNUN ATEŞTEN DAMLALARI
Sensizliğin keskinliğini solurken her nefesimde
Yokluğunun ateşten damlaları yakıyor içimi Efkar bulutlarının işgalindeki gönül gökkubbem Hasretinin iniltisiyle titrer Seni düşünüp de duyamamak sesini Tutamamak ellerini Bakamamak gül yüzüne İnan yakıyor içimi Biliyorum çıkıp gelmeyeceksin Dönüşü olmayan yolun Bilinmezlik ufkundan Gelmeyeceksin sen Sensizliği yaşayalı beri Nefesimi tüketeceğim günün Sabırsızlığındayım inan Hiçbir şeyi istemedim Sana kavuşmayı istediğim kadar |