Aşk’ın kırmızısına nede güzel yakışıyordu güller
Dal verirken bahara bülbüller üstüne titriyordu
Gözlerim bir yağmur buğusunda seni özlerken
Süremedim ellerimi sana süremediğim gibi
Ayrılığın acısında dikeni canımı yaktığını öğrendim


Çoğaldım sana her gece uyku tutmayınca
Gecenin karanlığına bıraktım hep bir intizar
Dudak sustu dilsize döndü kalemler seni yazdıkça
Hangi harfe hangi heceye sığarsın bilmem ki
Adın dilimin ucuna takılınca yalnızlığı öğrendim


El ayak çekilince boşalıyor şehrin caddeleri
Işıklar sönmeden perdeleri çekiliyor evlerin
Dilime bir şarkı dolanıyor içim dışım efkar
Ne kapım çalınıyor ne ışığım sönüyor her akşam
Penceremde yollara bakarak beklemeyi öğrendim


Kaç takvim eskittim sayısını saymadan
Unutursun dediler zamanla halimi görmeden
Söylemesi kolayda sende anlardın böyle sevsen
Şimdi bir yanım meczup bir yanım serseri
Öfkelerimi dua ile yıkadım hep sabırları öğrendim


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ