çocuktum!..
dağlar eteğinde rakımı 2000’lerde olan bir dağ köyü
yaz aylarında dağ bayır gezmelere
zirvelere, kayalıklara tırmanmaya
derelerde çimmeye bayılırdım
çiçek türleriyle botaniğimiz
kenger, kuzukulağı vs.yendiğini bildiğimiz onlarcasıyla
doğal besin depomuzdu, yanı yöresi köyümün
doğa sevgisiyle aşınmışız çocukluğumuzda...

Hele arılar gibi çiçek keyfime doyum olmazdı
Çiçeklerime konan arıları kovar, güneşten
gömleğimle korur, her pınarda köklerini suya tutardım...

Bir gün mevsim ilkbahardı, dağlar alaca kardı
Dere boyunca domura durmuş söğüt, kavak uzayıp giden servilerle
ne güzel vadi idi, canım iğde deresi...
Sarı, beyaz, maviş çiğdemlerden, sair çiçeklerden bir demet edindim
anacığıma verecektim...
yolda kar serpişti, rüzgar vurdu eve varmadan hepsi soldu...
İşte ogün, kır çiçeğim için ağladım, ağladım!..

Anam, üşümüşlüğünden değil de,
çiçeklerimin solmuşluğuna ağladığımı bildi
öptü!.. öptü!.. gözyaşlarımı sildi...
Mustafa (muster)


Not: eski notlarımdan
çocukluk anılarından

1-
Gülün çiçeği, arının balıyla hayat bir tadımlık
Ömür ise topal karınca adımıyla bir adımlık
Yaşam miadımız madem ki bir nefeslik erim
Sarıarı gibi değil, aranan bal arısı olunmalı derim...

2-
Bir tas malhuta çorbası içmiş bizim hıdır emmi
Tuzunu sormuş, anası, osmanlı kadın afe hatun
Tuzuna bakmadığını söyleyip, tası uzatmış hıdo
Yaş yaşamış, varlıklı günler, yoksulluklar görmüş
Seferberlik günlerin kızı halil ağanın hatunu;
" Ah oğlum, hayat sana iki kez tadına baktırmaz ki!.."
köyümüzde hala söylenegelen yanıtı vermiş.