YİNE BEN
YİNE BEN
Bu kaçıncı yangın, gönül hanemde. Kundakçısı aynı,yanan yine ben. Hep düştüm tuzağa, yok bahanemde. Bir kaç yalan söze, kanan yine ben. Kapıyı çalmadan, sanki hareme. Sorgusuz sualsiz, girdin mahreme. Bu aşktan geriye, kalan depreme. Yenilen virana, dönen yine ben. Sanma yıkar beni vurduğun darbe Yıllardır alıştım, hasretle harbe. Kalbime aşkınla, yaptırıp türbe İnsafsız eline, sunan yine ben. Dilenci gönlüme, yaktığın ateş. Sanma ki sönecek Etna’ya kardeş. Bu dünyadan geçtim, ahirime eş. Vuslatı Kevser’de sanan yine ben. Dilenci |