" Sadece yaşayanın bildiği, dışarıdan bakanın küçümsediği günler, geceler...Herkesin kıyameti kendine koptuğundan ve herkesin yangını kendini yaktığından, içinde olduğunuz karanlığın ne kadar koyu olduğunu kimse göremez.
Geçer derler sadece bilmiş bir tavırla, geçer merak etme.
Doğrudur söyledikleri, gerçekten de geçer ama ancak sen tek başına, o karanlıkta yeterince uzun süre yürüdükten sonra... "

Diyor Kitabın yirmi dördüncü bölümünün ilk paragrafında sevgili Altayl' lı.

Kurgusuyla, anlatımıyla hepsinden önemlisi hissettirdiği duygu yoğunluğuyla etkileyici bir romandı.
Taşrada, en zor maddi şartların yanı sıra, sevgisizliğin dip yaptığı bir aile ortamında yetişmiş bir avukatın İstanbul' da verdiği yaşam mücadelesi ve bunlara eklenen çok değerli bir dostluğu ve bununla çakışan yürekleri yakan bir aşk hikayesini kurguya ustalıkla yedirilmesi başarılan bir anlatım.

Gerçekten çok beğendim.Değerler öylesine güzel irdelenmiş ki...insani değerlerin aile,çevre ve sosyal ortamlardaki bakış farklılığı, yaşam koşullarında ne kadar korunabildiği kimlik ve karakterlerin en canlı diyaloglarıyla âyân edilmiş. Aile, sosyal ortam..ve insan...Hele ki küçük bir kız...küçücük yüreğinde dünyalara sığmayacak büyüklükte bir ideal ve ona ulaşmak için verdiği olağanüstü mücadelesi...Tavsiye edebileceğim bir kitap.