2 yıl
İleti
İç sesim sürekli konuşuyor, kalbimin berrak kızıl sularında o büyülü bahçede aksak bir adamın adımları bir balyoza dönüşüp dalgalandırıyor suyu. İçimin balıkları, o hiçliğin iç çeperine yapışır yapışmaz, unufak ettikleri lifleri kemiriyorlar... Oysa dostlarım sanmıştım ben onları... Kar ıslığına tutulmuş yalnız bir ağaç, uçurumun kenarında yasımı tutacak tüm kış boyunca ve bahar geldiğinde ve aşık olduğum rüzgârın sesi ninniye, buzullaşmış karlar, bozbulanık sulara dönüşüp de akmaya başladıklarında, mavi mine çiçekleri kayalıkları aralayıp da ufka baktığında, güneşi görecekler, benim yerime... Ne güzel diyorum ne güzel... Bir hiç bile kaybolmuyor uçurumun kenarında.
daha fazla
Henüz yorum yapılmadı.