Yolda

1950'lerin konformist Amerika'sında başka türlü bir hayat yaşamak isteyen bir avuç arkadaştılar. Zorlayınca iki üç arabaya sığışabiliyorlardı. Aralarında yazarlar, şairler de vardı, serseriler de. Çoğaldılar.
1957de yayımlanan ve anında kültleşen Yolda adlı kitapla, yeraltından gün yüzüne çıktılar. Biz onları Beat Kuşağı olarak tanıdık. 1951 'de Kerouac Amerika'yı baştan başa katetmiş olmanın heyecanıyla daktilosunun başına oturmuş ve vakit kaybetmemek için uzun bir rulo haline getirdiği kâğıtların üzerinde üç hafta hiç mola vermeden sürecek, otobiyografik bir yolculuğa başlamıştı.
Bu süre sonunda ortaya çıkan yapıt, "iyi bir okul, iyi bir iş, iyi bir ev" gibi hazırlop değerlere boyun eğmedikleri için dışlanan, ötelenen insanlara ses verdiğinden, altı yıl boyunca yayıncı bulamadı, kısaltıldı, değişiklikten geçirildi. Ama gücünden pek bir şey yitirmedi.
Caz ritimleriyle savrulan iki köksüz adamın yol temalı öyküsü, dürüst tanıklığıyla Amerikan orta-sınıf bilincine bıçak gibi saplandı ve Amerikan rüyasının solmaya yüz tuttuğu günlerde karşı-kültürün alameti farikası oldu.
Yolda aynı zamanda "iyi yazmak" adına dayatılan gelenekçi ölçütlere yarım asırlık bir karşı çıkıştır. Caz müziğinin geniş, doğaçlama soluğunu yankılamak isteyen maharetli bir yazarın, "spontan düzyazı" adını verdiği teknik vasıtasıyla giriştiği bir deneydir.
Bu özelliğiyle, Amerikan edebiyatının çağdaş klasikleri arasında yer almış, Romantik düzyazının köşe taşlarından sayılagelmiştir. O köşenin başında iki dost, otostop çekmek için dikilmektedir. Ve onlar için yol, sırf bir yere gitmek üzere aşılan bir mesafe değil, aynı zamanda bir amaç, bir ilkedir...