YİRMİ5APRIL

Tehlikeli bir koşuşmaya eklenmiş, cam bir labirent. İçinden çıkamıyor ve koridorlarında ilerlerken hayale dönüşmenin acısını çekiyorsunuz. Bu trajedi hüzünden oluşmuyor, sadece sihirden ibaret. Kahramanları ise bilinmek ile bilinmemek arasına diz çökmüş, tanrıların eteklerinde aykırı ama görkemli bir şölene davetliler. Kimisi iyiliğin kollarında felaket planları kuruyor, kimisi kötülüğün atıldığı kuyularda sevgi şarkıları besteliyor. İyi ile Kötü'nün arkadaşlıkları hepimizi tedirgin ettiği kadar evreni de mutluluğa sürükleyebilir. Yahut her şey mecburen yine kalpte karşılaşacak, yine orada infilak edecektir. küçük İskender, her yeni baskısında eklenen bölümleriyle sürekli gelişen organik metin, şiir-masal dediği yirmi5april'da bu kere de hayata dağılmış yalnızlıkları, bir güzellik çatısı altında toplayıp mahzenlere, yeraltına indiriyor. Hikâyenin bittiği noktada nasıl şiir başlıyorsa, aşkın bittiği yerde de korkunç bir masal başlar. Çocuklarınıza anlatmayın.