Udun Ölümü

Udumu ve kitaplarımı seven bir genc¸tim!..Hem de, senelerdir udumu c¸alarken kullandıgˆım mızrabımı tutan parmaklarımla c¸ekmis¸tim o bombanın pimini!..C¸ekmez olaydım!..Ben, ne yapmıs¸tım; nasıl bir olaya alet edilmis¸tim?..Kırk yılda bir ic¸tigˆim ic¸kinin kurbanı mı olmus¸tum?..O¨yle veya bo¨yle; bombanın pimini ben c¸ekmis¸; u¨c¸ kis¸inin o¨lu¨mu¨ne ben sebep olmus¸tum!..Kac¸tım oradan; sabaha kadar kanlı ellerimle sokaklarda dolas¸ıp durdum... rastladıgˆım bir sokak c¸es¸mesinde kanlı ellerimi yıkadım... yıkadım... c¸ıkmıyordu kanlar, her tarafta ates¸ ve duman vardı!..Zor bela kendimi otelime attım... soyunup dus¸un altına girdim... vu¨cudumdan as¸agˆıya akan su; su degˆil; kandı!..Bir tu¨rlu¨ durulmuyordu!..Dus¸tan c¸ıkıp yatagˆımın oldugˆu yere geldigˆimde sehpanın u¨stu¨nde duran udumu go¨rdu¨m!..Go¨rmez olaydım!..Udum kan ic¸indeydi!..Ellerimi ve parmaklarımı go¨rdu¨m!..Go¨rmez olaydım!..Kan ic¸indeydiler!..Sabaha kadar ellerimi, udumu sildim!..Kanlar silinmiyordu!..Suc¸lu bendim!..Ben; UDI· YUNUS!..Ben; bas¸ını udunun sıcak go¨vdesine dayayıp, saatlerce fasıllar gec¸ip, s¸arkılar tu¨rku¨ler okuyup, dokunaklı sesimle senelerdir hem agˆlayan hem de agˆlatan UDI· YUNUS!..Oysa s¸imdi; her tarafta KAN, ATES¸ ve DUMAN’lar ic¸inde yaralılar, o¨lu¨ler ve agˆlas¸ıp do¨vu¨nenler!..Ve benim mızrap tutan, udumun tellerinde dolas¸an kanlı parmaklarım!..Ve kanlı UDUM!..