"Ozan, esinlenenden çok, esinleyen kişidir." Böyle diyor Eluard. Kendisi de esinleyen bir kişi oldu. Nedir esinlediği? Umut, özgürlük, yıkıntı uzmanlarına karşı kin. Ve aşk, kadın aşkı, bütün bunları simgeleyen aşk. İnanılamayacak kadar yalın, özentisiz bir şiir diliyle, inanılmayacak kadar etkileyici bir sevecenlikle, insan kardeşliğini, insan güzelliini akarsu duruluğunda, çocuk gülüşü inceliğinde duyup duyuran bir ozan.
Barışa, özgürlüğe, günlük ekmeğin insanca paylaşılmasına yakılmış bir türküdür Eluard'in şiiri. "Başkalarının yaşamına, ortak yaşama katılmak" için "tek insanın ufkundan herkesin ufkuna" atılmış bir köprüdür. Bu şiirin en umarsız, en karanlık yerlerinden bile bir güven çizgisi, bir umut ipliği geçer.
Başlangıçta, kurucularından olduğu ve en büyük ozanı sayıldığı gerçeküstücülüğün ilk döneminde düşle gerçek arası ve duyusal tatlarla dolu bir dünyanın, sevilen kadınla aydınlanmış, zengin imgelerle bezenmiş kapalı bir dünyanın bütün olanaklarına el attı ve özellikle İspanya iç savaşından, Alman işgalinden sonra daha insancı, toplumcu boyutlar edindi, acıya, zorbalığa karşı bir iyilik, özgürlük, kardeşlik bayrağı oldu.
(Arka Kapak)