Ruh Adam

Atsız...
Prensipler adamı.Ülkücü...Bir melekle bir şeytanın müsademesi esere konudur.Yek ve Key...İnsan iki kutba da. Bağlanırken zaman zaman. Anlar...Okunası bir eser...

bir gecede okuyup bitirdiğim ruh adam; kendi nefsi ile mücadele eden selim pusat'ın macerasını anlatır.
kitabın başında bir masal anlatılır aslında bu masal selim pusat'ın macerasının özeti gibi..gerçekten mutlaka önyargısız okunmalı.. önyargısız diyorum çünkü atsızı sevmeyen insanlar var..yazarın kim olduğuna bakmaksızın okursanız kitabı çok seveceksiniz..bir erkek, "ızdırap çekiyorum, sen de beni seviyor musun?" diye ağlıyor, bir kadın da buna "sus sus ben de ızdırap çekiyorum" diye cevap veriyordu. kitap bitince insanın kulaklarında çınlayarak kalan cümle..geri gelen mektup ve mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın gibi iki aşk şiirinin yoğunluğu selim pusat'ın ne denli derin bir aşk acısı çektiğini ve bu acıların düşünce yapısına nasıl yansıdığını çok iyi gösterir.bu arada, selim pusat'ın mahkemeye çıkış sahnesi gerçekten çok etkileyicidir... sahne diyorum çünkü kitabı okurken aynı zamanda seyrediyordum.. kafamda canlanmıştı çok güzeldi..

Okurken aklımdan geçen düşünceleri hatırladığımda öngörülemez olaylar ve düşündüren sahnelerle beni çok mutlu ettiğini anlıyorum. Özellikle Selim Pusat'ın kendi iç hesaplaşması ardından yargılanması çok güzeldi.

Okurken sürekli ana karaktere kızdığım, sinirlendiğim ama yeri geldiğinde de ona üzülüp ağladığım bir eser. Ancak bu kitabın kaybedeni ne Selim ne de Güntülü... Bu kitabın kaybedeni benim gözümde Ayşe oldu. Burkay adına olan geçmişteki sempatim de kül oldu açıkçası.