KIERKEGAARD VE DİN

Bir imam şövalyesi başka bir imam şövalyesine yardım edemez. Ya tekil birey kendisini bu paradoksa sokmak suretiyle bir imam şövalyesi yapacak, ya da asla bir imam şövalyesi olamayacaktır. Bu bölgelerde ortaklık düşünülemez. Eğer bir kişi, başka birinin sorumluluğunda imam şövalyesi olmak isteyecek kadar korkak ve basitse, asla bir imam şövalyesi olamayacaktır. (...)

Eğer kişi, bütün çağlar boyunca varolan imanı inkar ederse bu gülünç olacaktır. İmandan önce bir sonsuzluk hamlesi vardır. Bu görev, bu günlerde insanlar hor görseler de, kendi içinde insan gücüne denktir. Ancak bu görev tamamlandığında, yani birey kendisini sonsuzda tükettiğinde, imanın doğabileceği noktaya ulaşabilir. - S. Kierkegaard

İmam, ıstırap çeken bir hakikitle bağlantılıdır. Istırap çeken ve zulme uğrayan hakikat, yanlış bir biçimde müracaat edilen hakikatten hayli farklıdır. (...) Istırap çeken hakikat, insanı diğer insanlara değil, yalnızlık içinde Tanrı'ya açar. - E. Levinas

Korkar ve titreriz, çünkü zaten Tanrı'nın ellerindeyizdir; çabalamak için özgür olsak da, görmediğimiz ve iradesini bilmediğimiz Tanrı'nın ellerinde ve bakışı altındayız; vereceği kararlarını da, filanı ya da falanı, hayatımızı ya da ölümümüzü, kurtuluşumuzu ya da helakımızı isteme nedenlerini de bilmediğimiz Tanrı'nın. - J. Derrida