Ete Sarılı Düşler

... Yıllardır uzak kaldığı, özlemini çektiği kentin sokaklarında, caddelerinde bir başına dolaşmak, bir başına yitmek istiyordu. Özgürlüğünün ilk gününde Caprice'nin kendisine ayakbağı olacağı sanısındaydı. Yüksek yapıların gölgeli eteğinde kendisiyle kırgın, üzgün içsesiyle söyleşerek ilerledi... Tanıdık biriyle karşılaşmamak için başını önünden hiç kaldırmıyordu. İrili ufaklı mağazaların sergenlerine bakarken upuzun boyunun içinde kendisini saklıyordu. Kendisiyle başbaşa kalmak; öyle yoğun, derin debili düşünce süzümlerinde kulaçlamadan yaşamakta olduğu anı duyumsamayı, güneşin salgıladığı olağanüstü sıcaklık ortamında kasları yorulana dek yürümek yürümek yürümek, çoğullaşan istençle evden sokağa adım atmıştı. Alacalı duygu sarmalında sokaklarda dönenip durdu. Yürüdü. İçi çağıl çağıl çağıldıyordu sokakların kıvrımlarında. Yürüdükçe dinginleşiyordu. Sıkça da istemdışı etkenlerle yoğunlaşıyordu bilinci...
(Kitabın İçinden)