Bir Gün Tek Başına

Gayet akıcı, sürükleyici, okunası bir kitap; tavsiye ederim. 1960 Darbesi öncesinde geçen olaylar, ülkenin sosyopolitik analizi iyi bir dil kullanılarak kaleme alınmış. Özellikle final bölümü takdire şayan.

Çok lezzetli bir yemeği, hemen bitmesin diye azar azar yer ya insan. Bu kitabı da ben bitmesin, romanın içinde daha çok kalayım diye yavaş yavaş okumuştum.
Okunacak çok kitabım var ama aklımın bir köşesinde "beni bir daha oku" diyerek bekliyor beni "Birgün Tek Başına"

Ilk olarak Everest, sonrasında Ayrıntı Yayınları'ndan okuduğum kitap üç bölüm 746 sayfadan oluşuyor. Türkali'nin çoğu bölümde olayları karakterlerin iç sesiyle anlatıyor olması o kadar güzel ki.. Âdeta kitabı okumuyoruz da o kişinin beyninde yaşıyormuşuz gibi hissediyoruz kendimizi. Karakterlerin kendilerinden en emin oldukları durumlarda bile aslında beyinlerinde ne fırtınalar koptuğuna şahit oluyoruz. Geçen sene çok aramıştım Istanbul'daki kitapçılarda, maalesef bulamamıştım. Bu sene bulmanın, bulur bulmaz edinmenin, otuz sene sonra tekrar aynı heyecanla okumanın ve bitirdiğimde son sayfayı yüzüme dayayıp öperek kapatmanın gülümsemesi içindeyim.

"Tatlı bir anının çağrışımı ile bir gülümseme yayılmıştı yüzüne... Günsel, Kenan'da güldüler. Günsel;
-- Daha aydınlarımız vuramıyor harfleri birbirine, dedi.
Baba, yüzünde hep aynı gülümseme ile;
-- Aydınlarımıza bakma, dedi. Zavallıcıklar...
Günsel kendini tutamamış gibi, sinirli, acımasız bir sesle;
--Bağışlayın beni, dedi, hiçbir zavallılıklarını görmüyorum ben. Bireysel çıkarları peşinde koşuşan bir sürü böcek..."
(s.130)

İlk cümlesinden sonuna dek unutamadığım kitaplar arasındadır.Sonraki yerini de "Mavi Karanlık" alır tabiki. Okunmalı, çünkü bir gün tek başına kalabilme ihtimali hepimiz için var. Neden mi, nasıl mı?cevabı kelimelerde tutabilirseniz zamanı sizindir...