Alparslan Türkeş ve Dokuz Işık

Ülkücülük, Allah rızasını kazanma bilinci taşıyan samimi müslümanlar ordusunun yoludur diye tanımlanabilir ya da Türklük bedeni ile İslam nefesini soluma gayretidir. Bu gayret ki al bayrak ile yeşil sancak arasındaki kutlu bağı şiar edinir. Ayd incilik oynanan bir zamanın kavram çöplüğüne katkı sağlamamak için daima amade, dinamik ve donanımlı olmanın ötesinde kalbini dava aşkıyla, dava sevdasıyla doldurmaktır ülkücülük... 
Kimsenin tekelinde değildir. Şahıslara hizmet etmez. Türk - İslam mefkuresine adanan çileli yolculuktur. Bu yolculukta hüzün vardır, ayrılık vardır, ihanet vardır. İşte bu nokta da ülkücü olma yolundaki samimi her Müslüman tahammülkardır, sabırlıdır. İnancı zedeleyecek adımlara toktur, kapalıdır. 
Dava diye adlandırılması hasebiyle, hizmetkar olan her ülkücü iman dolu göğüsle hareket etme bilinci taşır. Kutlu ve amansız yolculuğa baş koyan davanın neferleri sayılan, ülkücü olma amacı güden mümtaz şahsiyetler yola koyulurken heybelerine bol bol sadakat ve azim doldururlar. Bilinir ki şüphe tefrikaya düşmektir, tahammül ise kurtuluşun başlangıcına adım atmaktır. Tahammülsüz ülkücü kaybolur, tükenir, erir, buhrana düşer.Ve her nefer ülkücülüğün yaşaması için bir nefestir.