Sönmüş Mumlar Sokağı
3. Bölüm: Küçük Deneme
Hüseyin Usta’nın dükkânında sessizce bir hafta geçti. Elektrikçilik rutini devam ediyordu, ama Usta'nın zihni artık tamamen farklı bir devrede çalışıyordu. Avuçları sürekli telefonuna gidiyordu. Her kablo bağlayışı, her priz montajı, sanki X Hissesi’nin grafiğiyle kesintiye uğruyordu.
İlk üç gün, yatırım yaptığı hisse yerinde saydı. Bu durağanlık, Hüseyin Usta’yı sinirlendiriyordu. İçindeki mantıklı ses, “Çık buradan, bu senin işin değil,” dese de, Murat’ın o lüks arabasının görüntüsü bu sesi bastırıyordu.
Dördüncü gün, öğleden sonra, dükkân kapısını kilitleyip panikle telefonuna baktı. Grafik, hafifçe yeşile dönmüştü. 4.000 TL’si, 4.110 TL olmuştu. Kazanç: 110 TL.
Yüz on lira. Bu para, mahalledeki en iyi köftecide iki kişilik yemek demekti. Bir saat içinde, bir tamirattan kazandığından fazlasını, sadece oturarak kazanmıştı.
Beşinci gün, hisse adeta fırladı. 4.480 TL.
Hüseyin Usta, gözlerine inanamıyordu. Dört yüz seksen lira! Bu, bir haftalık dükkân kirası demekti.
O akşam, Ayşe’ye hiç belli etmeden, cebindeki 480 liralık ‘kolay parayla’ mahallenin en iyi baklavacısından yarım kilo fıstıklı baklava aldı. Normalde sadece bayramlarda aldıkları bu lüks tatlıyı gören Ayşe şaşırdı.
“Hüseyin, ne bu? İyi bir iş mi aldın?” diye sordu.
Hüseyin Usta, omuz silkti, gururlu bir tavırla gülümsedi. “Ne zamandır canımız istiyordu Ayşe. Çok şükür, işler tıkırında.”
Yalan söylemişti. Kazandığı bu paranın, alın teriyle değil, parmağının ucundaki bir kumarla geldiğini söyleyememişti. Ama baklavanın tadı, yalanın acılığını bastırmıştı. O gece, yatağında Ayşe’ye sarılırken, kazancın yarattığı o tatlı sersemliği hissetti.
Artık X Hissesi’ne farklı bakıyordu. Bu, kumar değildi. Bu, matematikti. Hüseyin Usta, devrenin nasıl kurulduğunu çözdüğüne inanmaya başlamıştı.
“Demek ki Murat haklıydı. Bu işte risk değil, sadece bilgi eksikliği varmış. Benim gibi zeki bir adam, bunun şemasını çok rahat çözer.”
Ertesi sabah, kâğıt üzerindeki küçük kârını satıp tüm parasını geri çekti. 4.480 TL hesabına geçti. Dört bin lirası duruyordu ve dört yüz seksen lira cepteydi. Bu, bir onaydı. Sistemin çalıştığına dair bir garantisi vardı elinde.
Dükkâna gittiğinde, çırağı Mehmet’e her zamankinden daha cömert davrandı. Gözlerinde artık geleceğe dair bir ışık vardı. Eski yavaş ve sıkıcı hayat, bir anda geride kalmış gibiydi.
Ama bu küçük zafer, Hüseyin Usta’nın mantık sigortasını yavaşça yerinden oynatmıştı. Artık hedef 480 TL değil, Ayşe’nin hayalindeki yazlığın tüm parasıydı. Birkaç bin lira kazanmak, ona heyecan vermiyordu.
İhtiyacı olan şey, yüksek voltajdı. Büyük paranın, kısa sürede kazanıldığı o riskli bağlantı.
Murat’ın bir sözü aklına geldi: “Korkak oynarsan kazanamazsın.”
Hüseyin Usta, pencereden dışarı baktı. Gözü, dükkânın ipoteğini temsil eden evrakların durduğu çekmeceye takıldı. Orada, yıllardır kimseye söylemediği, yazlık hayali için ayırdığı 45.000 TL birikimi duruyordu. Ve hemen yanında, bankaların reklam broşürleri...
O an, Riskli Bağlantı için gerekli enerjinin kaynağını bulmuştu. Bu, sadece bir başlangıçtı.