Sönmüş Mumlar Sokağı
2. Bölüm: Parazit Sinyali
Hüseyin Usta, o günden sonra Murat’ın arabasının sesini ne zaman duysa irkiliyordu. O ses, sadece pahalı bir motorun gürültüsü değil, Hüseyin’in vicdanına takılan bir parazit sinyaliydi. Onu sürekli sorguluyordu: Neden bu kadar yavaşsın?
Ertesi hafta, dükkânında basit bir lamba montajı yaparken eli titredi. Yanlışlıkla lehimin damlamasıyla kendine geldi. Yirmi beş yıldır ilk defa, işine odaklanmakta zorlanıyordu. Aklı, o siyah arabanın koltuğunda, tek bir tuşla gelen paranın kolaylığındaydı.
Öğle yemeği için kapının yanındaki küçük esnaf lokantasına girdi. Köşe masada, Murat, elindeki son model büyük ekranlı telefonla yine havalı bir şekilde meşguldü. Hüseyin Usta, ona bakmamaya çalışarak yemeğini yiyordu. Ama Murat, bu fırsatı kaçırmazdı.
“Usta, gel şöyle otur!” diye bağırdı, sesi tüm lokantayı doldurarak.
Hüseyin Usta isteksizce yanına oturdu. “Ne var ne yok oğlum? İşler iyi herhalde.”
“İş mi? Yok Usta, biz artık ticaret yapıyoruz. Sana dün göstermiştim ya, Güneş Coin. Bak, sabah 0.09’du, şimdi 0.11.” Murat, ekranı Hüseyin’in gözünün içine soktu. “Yüzde yirmi kâr. İki saatte. Sen bütün gün kablo döşesen çıkmaz bu para.”
Hüseyin Usta, Murat’ın o cilalı, yalan söyleyen gözlerine baktı. “Oğlum, bu işler kumar değil mi? Ben anlamam öyle sanal paralardan. Benim işim somut.”
Murat, alaycı bir gülümsemeyle arkasına yaslandı. “Kumar mı? Hayır Usta, bu geleceğin mühendisliği. Sen elektrik akımını biliyorsun değil mi? Bu da paranın akımı. Nereye akacağını çözersen, ana trafo sen olursun. Bak sana bir sır vereyim,” diye fısıldadı. “Büyük bir grup, X Hissesi’ne yükleniyor. Garantili diyorlar. Bir hafta içinde en az yüzde on sekiz.”
Murat’ın yüzündeki o 'bilen' ifade, Hüseyin Usta’nın mantık duvarında bir çatlak oluşturdu. Murat’ın kendisinden daha akıllı veya daha yetenekli olması mümkün değildi. Eğer Murat bu işi yapabiliyorsa, Hüseyin Usta hayli hayli yapardı. Sonuçta o, karmaşık elektrik şemalarını okuyup, arızanın kaynağını bir bakışta bulan, mühendis gibi düşünen bir ustaydı.
“Bu bir düzenek. Sadece denklemini çözmeliyim,” diye düşündü.
O gece dükkana geri döndü. Raflardaki elektrik malzemeleri yerine, bilgisayarındaki arama çubuğuna ‘borsa nasıl oynanır’, ‘alt coin nedir’ gibi yabancı kelimeler yazdı. Saatler geçtikçe, internetin karanlık köşelerinde dolaştı. Her makale, her forum yorumu, her YouTube videosu, ona Murat’ın sözlerini doğruluyor gibiydi: Kolay para burada.
Uykusu geldiğinde, kararsızlıkla boğuşuyordu. Yaşadığı çelişki, bir elektrik devresinde iki kutbun birbirine değmesi gibiydi: Bir tarafta yirmi beş yıllık dürüst emeğin yavaşlığı, diğer tarafta ise ani zenginliğin baş döndürücü riski.
En sonunda kararını verdi. Ayşe’den habersiz, yıllardır köşede tuttuğu, “kara gün” için ayırdığı küçük birikimini, dört bin lirayı banka hesabına aktardı. Bu, yazlık hayalinden artan, çok küçük bir meblağdı.
Telefonu eline aldı. Soğuk ve parlak ekranda, Murat’ın bahsettiği X Hissesi’ni buldu. Kalbi göğsünü zorluyordu.
“Bu kumar değil,” diye fısıldadı kendine. “Bu sadece bir deneme. Bir tesisatçı olarak, yeni bir devreyi deniyorum.”
Tuşa bastı. 4.000 TL, X Hissesi’ne yatırıldı.
Bir saniye sonra, telefonun ekranında, hayatının denklemini kökten değiştirecek o ilk rakam belirdi. Küçük bir meblağ için bile olsa, o anki heyecan, bir arızayı gidermenin verdiği tatminden çok daha büyüktü.
Hüseyin Usta, artık sadece bir elektrikçi değildi. O artık, paranın akımına kapılan, hırsın parazit sinyaliyle yön değiştiren bir yatırımcıydı. Ve bu yeni devrede, sigortalar çok yakında atacaktı.