Bismillah diyerek özden başladım,
On iki imama gönül bağladım.
Şahmaran Bin Musa yolu izledim,
Hakikat bahrine daldı bu Turhal.

Yüz yirmi dört bin pir nuru burdadır,
Cümle peygamberler ruhta sıradır.
Havasın esrarı kalpte yaradır,
Şifa kapısını çaldı bu Turhal.

Âdem Safiyullah ilk adım attı,
İdris terzi oldu, göğe el attı.
Nuh’un gemisine müminler yattı,
Tufandan ibretler aldı bu Turhal.

Hud ve Salih kavme eyledi hitap,
Lut’un feryadına indi bir azap.
İbrahim Halil’le dindi o bitap,
Nemrut’un narında kaldı bu Turhal.

İsmail kurbanlık, sabrın kalesi,
İshak’la müjdelendi Hakk’ın nalesi.
Yakup’un ağlamak oldu çilesi,
Kenan kuyusuna doldu bu Turhal.

Yusuf Cemal ile Mısır’a sultan,
Eyyub’un sabrıyla şifadır her yan.
Şuayb medyeninde okundu ferman,
Edep dergâhında güldü bu Turhal.

Musa Tur-i Sina, elinde asâ,
Harun’la birlikte bitti o tasa.
Zülkifl’in ahdiyle uyulur yasa,
Sırlar deryasına daldı bu Turhal.

Davud’un sesiyle dağlar inledi,
Süleyman mülkünde kuşu dinledi.
İlyas ve Elyasa yolu genledi,
Menzilde vuslatı buldu bu Turhal.

Yunus’un zikriyle balık karnında,
Zekeriya sustu mihrap önünde.
Yahya şehit düştü sevda yolunda,
Hüzün hırkasını giydi bu Turhal.

İsa Ruhullah’tır, ölü diriltir,
Meryem’in iffeti kalbe ziya’dır.
Son durak Muhammed, şanı yücedir,
Ahmed’in aşkıyla yandı bu Turhal.

Metafizik ilmi, havasın dili,
Şahmaran Ocağı, veliler eli.
Musa bin Kazım’dır bağın bülbülü,
Dostun kokusunu aldı bu Turhal.

Aşık Turhal der ki; yirmi beş nebi,
Kur’an’da parlayan nurun edebi.
Şifa bekleyenler bulsun sebebi,
Hakk’ın divanına durdu bu Turhal.

Hüseyin TURHAL