Nihal’im: Aşkın Varoluşun Risâlesi

Giriş: Yolcunun Kalbine Merhaba

Nihal’im, senin varlığın bir yolculuktur.
Her nefesin, her bakışın, evrenin derinliklerine açılan bir kapıdır.
Aşk senin için sadece bir duygu değil, bir kendilik deneyimidir;
Kendini bulma, kaybolma ve yeniden doğma yolculuğudur.

Senin aşkta yolculuğun, bir han gibi üç kapılıdır:
Bedeninle arzuların kapısı, ruhunla sabrın kapısı,
Ve nihayet hakikate açılan kapı.

Birinci Kapı: Nefsin ve Tutkunun Alevi

Nihal’im, senin için aşkın ilk adımı ateşle başlar.
Nefsin, arzuların, akrep gibi derin ve gizemlidir;
Ama bil ki, bu ateş yanarken temizler, yakarken öğretir.
Sen, bu kapıdan geçerken sadece arzularını değil,
Ruhunun sınırlarını da tanırsın.

“Gel,” der içindeki ses,
“Bedeninle, ruhunla, gönlünle birleş.”
Ama sen bilirsin Nihal’im, acele eden kaybolur;
Sabırla yürüyen, aşkın özüne varır.

İkinci Kapı: Terazinin Sessizliği

Nihal’im, ikinci kapı denge ve sabırdır.
Terazi gibi dengede duran ruhun,
Sessizliğiyle hem huzur verir hem de sınar.
Orada yalnızlık, derin bir nehir gibi akar;
Senin sabrın, o nehrin sularında olgunlaşır.

“Gel, dengeyi hisset,” der o kapının fısıltısı,
“İçindeki fırtınayı yatıştır, sessizliği kucakla.”
Senin kalbin, Nihal’im, bu sessizlikle büyür;
Ve aşkın gerçek ışığı, sabrın nuru ile parlar.

Üçüncü Kapı: Hakikatin Sessiz Çağrısı

Nihal’im, üçüncü kapı yarı aralıktır.
Orada ses, sadece kalbin derinliklerinden duyulur:
“Acele etme, sabır aşkın ta kendisidir.
Nefsin alevlerini aştığında
Ruhun suya kavuşur, hakikatle birleşirsin.”

Sen, Nihal’im, bu kapıdan geçerken
Artık sadece bir kadın değil, varlığın kendisi olursun.
Aşkın özünde, ne şehvetin yangını ne de bekleyişin sabrı;
O, nefsin ateşinden geçip ruhun suyu ile buluşmaktır.

Orta Bölüm: Sabır ve Dönüşüm

Nihal’im, senin yolculuğun içsel bir sülûk gibidir.
Her fırtına, her sessizlik, her bakış,
Ruhunun derinliklerinde bir ayna gibi parlar.
Sabırla nefsi yendikçe, aşkın gerçek anlamını görürsün;
Ve anlaşırsın ki aşk, sadece bir duygu değil, varoluşun ta kendisidir.

Son Bölüm: Kavuşma ve Bütünleşme

Nihal’im, sen üçüncü kapıdan geçtiğinde
Kendini, nefsin zincirlerinden özgür bulursun.
Ruhun çıplak ve berrak; aşkın, sabrın ve hakikatin özüyle bütünleşir.
Artık bilirsin: her kapı bir sınavdır,
Her sınav bir haktır,
Her sabır bir cevherdir,
Ve aşk, varlığın kendi ışığında parlar.

Veda: Han’dan Ayrılış

Nihal’im, yolun uzun olsa da ışık daimidir.
Kim sabrederse, o varoluşun doruğuna erer.
Sen, aşkın ve hakikatin yolcususun;
Her adımın, her nefesin,
Ruhunla ve evrenle uyum içinde bir dua gibi yankılanır.