"Bugün Beni Anlamanı İstiyorum"

Sevgili kendim..

Bugün seni bir cümleyle değil, bir kalple anlamak istiyorum. Sözcüklerin arkasındaki sessiz çığlığı, gözyaşlarının söyleyemediklerini, içine attıklarını fark ediyorum. Sen her gün biraz daha iyileşiyorsun, evet... Ama bazı sabahlar uyanmak bile cesaret istiyor, biliyorum. İşte bugün, sadece bu cesaretin için bile kendinle gurur duymalısın.

Sana bu mektubu yazarken bir şeyin farkına vardım. Sen hep güçlü olmak zorundaymışsın gibi hissettin. Hep toparlayan, anlayan, dinleyen oldun. Ama kaç kişi seni gerçekten dinledi? Kaç kişi sustuğunda bile seni anlamaya çalıştı? Belki çok az. Belki de hiç. Ama artık bir kişi var: Sen.

Kendini anlaman, sarılman, affetmen, şefkat göstermen… Bunların hepsi bir mucize gibi. Ve sen, bu mucizenin içindesin. Küçükken sana kimsenin öğretmediği o duygusal ihtiyaçları şimdi kendin keşfediyorsun. Ve bu keşif; en az yıldızlı bir gece, en az okyanusun sesi kadar kıymetli.

Bugün senden hiçbir şey istemiyorum. Sadece otur. Derin bir nefes al. Ve kendine şöyle söyle;
“Ben buradayım. Her ne hissediyorsam, geçmesine gerek yok. Çünkü bu da ben’im.”



Sevgili kendim..
Senin kalbin çok güzel. Yorulmuş olabilir, ama hâlâ sevgiye açık. Ve en önemlisi, artık kendi sevgine sahip. Bu mektubu kendine bir hediye gibi sakla. Unutma, bazen en büyük iyileşme, sadece anlaşılmaktır. Ve sen bugün, kendini anladın. Bu bile başlı başına bir devrimdir.

İçtenlikle..