SESSİZ TEHDİT, KARARLI YÜREKLER
Düşman askerlerinin ayak sesleri henüz uzakta yankılansa da, Beyoba'nın üzerine çöken sessizlik bile bir tehdit gibiydi. Murat'ın kararlı sözleri köy meydanında kısa bir süreliğine yankılanmış, ardından yerini telaşlı ama organize bir hazırlığa bırakmıştı. Erkekler silahlarını temizliyor, kadınlar erzak topluyor, çocuklar ise büyüklerin endişeli fısıltılarını anlamaya çalışarak köşelerde sinmişlerdi.
Ayşe, Ayşe Teyze ile birlikte okulun revir olarak kullanılacak odasını düzenliyordu. Teyzenin elleri titrek ama gözleri kararlıydı.

"Korkmuyorum," dedi yaşlı kadın, bir yandan temiz çarşafları katlarken. "Bu topraklar bizim. Kolay lokma olmayacağız."
Ayşe, Teyze'nin bu metanetine hayran kaldı. Kendi içinde belirsiz bir korku hissediyordu ama dışarıya güçlü görünmeye çalışıyordu. Murat'ın yanına gitmek, ona destek olmak istiyordu.

Murat, köyün gençleriyle birlikte strateji planları yapıyordu. Ali de onlara katılmıştı. Yüzünde ilk defa kararlılık okunuyordu. Dağları avucunun içi gibi biliyor, geçitleri ve saklanma noktalarını Murat'la paylaşıyordu.
Tam o sırada, uzaktan gelen bir at sesi duyuldu. Köylüler diken üstünde beklerken, toz bulutu içinde bir atlı belirdi. Atlı, yorgun ve telaşlı görünüyordu. Köyün meydanına ulaştığında atından atladı ve soluk soluğa muhtara seslendi:

"Muhtar! Kötü haberlerim var. Düşman sandığımızdan daha hızlı geliyor. Önümüzde sadece birkaç saatimiz var!"
Bu haber, köydeki gerilimi doruğa çıkardı. Panik yeniden baş göstermeye başladı. Bazı kadınlar ağlamaya başlarken, bazı erkekler umutsuzluğa kapılıyordu.
Ancak Murat, soğukkanlılığını korudu. "Telaşlanmayın!" diye gürledi. "Hazırlıklarımızı tamamlayacağız. Herkes görevine!"
Murat'ın bu otoriter sesi, köylüleri silkeledi. Herkes yeniden toparlanmaya başladı. Ayşe de elinden gelen her şeyi yapmak için gönüllü oldu. Yaralılara bakacak, erzak taşıyacak, ne gerekiyorsa yapacaktı.

O karmaşanın içinde, Ayşe'nin gözü okulun köşesinde tek başına duran birine takıldı. Bu, ilk geldikleri gün onlara soğuk bir şekilde bakan, kimseyle konuşmayan, gizemli yabancıydı. Adamın yüzünde yine aynı ifadesizlik vardı. Ancak Ayşe, o donuk bakışların ardında sanki bir şeyler okur gibi oldu... Belki de korku? Ya da bambaşka bir şey?
Tam o sırada, yabancı yavaşça kalabalığın arasından sıyrıldı ve köyün dışına doğru yürümeye başladı. Kimse onu fark etmemişti. Ayşe'nin içinde ise huzursuz bir his uyanmıştı. Bu adam kimdi? Nereye gidiyordu? Ve Beyoba için ne gibi bir tehlike oluşturuyordu?
Devam edecek..