3. Derin Bağ ve Güven

Ne zaman bir araya gelsek, aramızda güçlü bir bağın varlığını hissederdik. Konuşmadan, sadece bakışlarla bile birbirimizi anlayabilirdik. O benim ne hissettiğimi bilirdi, ben de onun içinde neler olup bittiğini sezerdim.

Onun kedisi vardı, en sevdiği varlıklardan biriydi. Ne zaman kendimi mutsuz ve güvensiz hissetsem, konuyu kedisine getirirdim. Kedisi hakkında konuşmak onu her zaman rahatlatırdı. Yüzü gülerdi, gözleri ışıldardı. Özellikle kahverengi gözleri, güldükçe kısıldığında, görülmeye değer bir güzelliğe bürünürdü. Ve bir de o gamzesi… Güldüğünde belirginleşen gamzesi, onun saf ve içten tarafını ortaya çıkarırdı.

Her haliyle güven veren bir insandı. Yanında huzur bulduğum, konuşmadan bile anlaşabildiğim, hayatın her anında yanımda hissettiğim biri. Güçlüydü ama aynı zamanda hassastı. Ne kadar zorluk yaşarsa yaşasın, içinde hep bir umut taşıyan biriydi. Belki de bu yüzden onun yanında kendimi bu kadar güvende hissediyordum.