Masal 5: Bilge Kurbağa ve Hızlı Salyangoz
Göletin kenarında, adı Hızlı Salyangoz olan aceleci bir canlı yaşardı. Salyangoz o kadar hızlıydı ki, kabuğunun içindeki evini bile unutup, sürekli olarak hız rekorları kırmaya çalışırdı.
"Hızlı olmalıyım! En hızlı ben olmalıyım!" diye bağırırdı, göletin etrafındaki güzel manzaraları görmeden vızır vızır geçerdi.
Göletin ortasındaki nilüfer yaprağında oturan Yaşlı Kurbağa ise, tüm göletin en bilgesiydi. Sakinliği ve bilgeliği ile ünlüydü.
Bir gün, Hızlı Salyangoz, Kurbağa’nın yanına geldi. "Yaşlı Kurbağa! Seninle yarışmak istiyorum! Bakalım kim daha hızlı?"
Kurbağa gülümsedi. "Peki, Hızlı Salyangoz. Yarışalım. Hedefimiz, göletin karşı tarafındaki büyük, kırmızı nilüfer çiçeği."
Start verildiğinde, Salyangoz inanılmaz bir hızla ilerlemeye çalıştı. Aceleden, yoldaki her taşa çarptı, her çukura düştü ve kabuğu çamur içinde kaldı. Ne çiçeğin kokusunu alabildi, ne de kelebeklerin uçuşunu görebildi. Gözleri sadece bitiş çizgisindeydi.
Kurbağa ise, yavaş ve dengeli zıplıyordu. Bir zıpladı, oturdu ve nilüfer yaprağının üzerindeki sabah çiğlerini izledi. Bir zıpladı, durdu ve yanından geçen yusufçukla selamlaştı. Yolculuğun tadını çıkarıyordu.
Kurbağa, Salyangoz’dan daha sonra başlamasına rağmen, dinlenmiş ve huzurlu bir şekilde kırmızı nilüfer çiçeğine ulaştı.
Hızlı Salyangoz ise, nefes nefese, yorgun ve hırpalanmış bir halde ancak yolun yarısına gelebilmişti.
Kurbağa, nilüferin tatlı kokusunu içine çekerek, Salyangoz'a seslendi:
"Sevgili Salyangoz," dedi. "Hızlı gitmek önemli bir meziyet. Ama asıl önemli olan, varacağın yerde ne olduğunu görmek için zaman ayırmaktır. Tüm güzellikleri görmeden ne kadar hızlı gidersen git, aslında hiçbir yere varamamış olursun."
Salyangoz, etrafına ilk kez dikkatle baktı. Göletin ne kadar güzel, nilüferlerin ne kadar huzurlu olduğunu yeni fark ediyordu. O günden sonra Salyangoz yavaşlamayı öğrendi ve yolculuğunun tadını çıkarmaya başladı.