Yedi kat gök, yedi derya, hepsi bir ânda,
Hepsi de O'nun kudretinin nişânında.
Bütün eşya bir ahenkle dönüp dururlar,
Bu tevhîd sırrını anla, her dem canda.

Gönül kâbesi temizlensin yalanlardan,
Arınsın kirlerden, boş kalan anlardan.
Niyâz edip secdeye yüz sürmek gerek,
Kurtulmak için nefsin karanlık zanlarından.

Mürşide el vermek, yola rehber edinmek,
Her sözünde hikmeti, mânâyı görmek.
Edebi elden bırakmamak bu seyrânında,
Aşk ile erimek, rızâsına bürünmek.

Fikir derinliği şarttır bu irfân için,
Zâhirî bilmek yetmez, gerçek vicdân için.
İçindeki cevheri bul, parlat onu sen,
Kör olmasın gözlerin, ebedî mekân için.

Aşık Turhal der ki, vaktimiz daraldı,
Can kuşu kafesten uçmaya karar aldı.
Bu aşkın ateşiyle yandık, pişip de erdik,
Hakk'ın cemâliyle gönlümüz ferahladı.