Aşk-ı Huruf ve Kudsiyet

Elif lâm mîm’dir sırr-ı Kur'an’da,
Zâhirde sözdür, bâtında cân’da.
Noktalar gizler bin türlü mânâ,
Varlık bir harf-i kudsî devrân’da.

Mukatta' harfler mühürdür kalbe,
Hurufun şifresi yol olur Rab’be.
Her bir ses, bir isimden gelen neşe,
Âlem-i kübra saklıdır hubbe.

Zâhirî hükümde fıkıh-ı ahkâm,
Bâtınî yolda marifettir makam.
Şeriat kabuktur, hakikat özü,
İki fıkıh birleşir, tamam-ı kelam.

Kur'an-ı Kerim, nutk-u Hüdâ’dır,
Yedi kat mana, derya-yı Lâ’dır.
Ayetler hem zırh, hem nurdan köprü,
Arif olana her mısra sıradır.

Nefs-i emmâreyi yak, ol Hakk’a kul,
Gönül evinde tecelli eyle bul.
O gizli hazine "Kün!" diye açılır,
Lâ mekan’dan gelir, gösterir yol.

Sıfat-ı âlem O'nun tecellisi,
Zât-ı Ehadiyyet'tir asıl vesi.
Suret-i beşerde O’nu görenler,
Âşık-ı Hak’tır, erdi visali.

Gönül mektebinde yandı Turhal âh,
Zahiri bildi, batını arar şâh.
"Sırr-ı Hak" dediği bu aşkın sesi,
Maksûd O’dur, ne dünya ne mâh.