İki Duvar Arasında Kalan Ses

İki duvar arası. Bu, sadece mimari bir boşluk değil; bu, daralmış bir yaşam alanının, sıkışmış bir nefesin mecazi karşılığıdır. Sol ve sağ, sert ve hareketsiz. Onlar, seçeneklerimizi kısıtlayan katı kurallar, toplumsal baskılar gibidir.

Bu dar koridorda yankılanan her ses, olduğundan daha büyük, daha yüksek çıkar. Sanki duvarlar, fısıltıları bile bir çığlığa dönüştürür. Burada, insan kendini hem güvende hisseder, çünkü korunmuştur; hem de hapsedilmiş, çünkü çıkış yolu sınırlıdır.

İki duvar arası, bekleme anıdır. Ya bir kapıya çıkacaktır bu yol, ya da bir çıkmaz sokağa. Bu alanda geçirilen zaman, çoğu zaman belirsizliğin ağırlığı ile doludur. Her adım, yankılanan bir tereddüttür.
Fakat aynı zamanda, duvarlar bir sığınaktır. En büyük fırtınalarda, dış dünyanın karmaşasından koruyan bir kalkan.

İki duvar arasında kalan yaşam, özgürlüğün değerini en iyi bilen yaşamdır. Çünkü dışarı çıkıldığında hissedilen ferahlık, bu dar ve zorlu aralıkta biriktirilen sabrın ve direncin ödülüdür. Bu, sınırların bizi tanımladığı, ama aynı zamanda bizi güçlendirdiği o gizli mekandır.

Hüseyin TURHAL