Hayatın Kalanları

Onlar, büyük ormanın gözden çıkarılmış, unutulmuş kırıntılarıdır. Çalı çırpı. Bir zamanlar yeşil yapraklarla dolu, gökyüzüne uzanan dallarken, şimdi kuru, soluk ve yerde yatarlar. Onlar, hayatın geride kalan notları, bir ağacın bıraktığı son soluklardır.

Toplu halde bir araya geldiklerinde, bir yalnızlık yığını gibidirler. Düzensiz, çarpık ve kırık. Her biri farklı bir yöne işaret eden bu dallar, kafamızdaki dağınık düşüncelerin, çözülmemiş sorunların mecazi bir yansımasıdır. Önemsiz görünürler, ayak altında ezilirler, bir kenara atılırlar.

Ama asıl değerleri, amacını yeniden keşfettiklerinde ortaya çıkar. Soğuk bir gecede, küçümsenen bu kuru parçalar, ateşi besleyen birer yakıta dönüşür. Bir araya gelip, bir amaç uğruna feda olduklarında, ışık ve sıcaklık yayarlar. Onlar, en küçük parçaların bile büyük bir güce hizmet edebileceğini gösteren birer uyanış sembolüdür.

Çalı çırpı, en umutsuz anımızda bile, içimizde kalan o son kıvılcımı temsil eder. Bize, en kırılgan hallerimizde bile, doğru şartlar altında alevlenecek bir potansiyele sahip olduğumuzu fısıldar.

Hüseyin TURHAL