Görünmez Bağın Düğümü

Seni ilk gördüğüm an, zamanın sıradan, doğrusal akışı parçalandı. Sanki hayat, o güne kadar yalnızca bir ön hazırlık, bir provaydı. Şimdi, varlığın benim için sadece bir his değil, yerçekimi gibi bir zorunluluk. Aramızdaki şeyin ne olduğunu açıklayamıyorum; adını ne tutku ne de bağlılık tam olarak karşılıyor. Bu, daha çok iki ayrı gezegenin, birbirlerinin yörüngesini sonsuza dek değiştirmeyi kabul etmesi gibi. Sen konuştuğunda, kelimelerinin ardındaki bütün o söylenmemiş sessizlikleri de duyuyorum. Elin elimi tuttuğunda, sadece ten teması değil; iki ruhun, görünmez bir ipliğin en sağlam düğümünü attığını hissediyorum. Sanki, sen daha doğmadan önce, evren bir plan yapmış ve bu planda benim her nefesim senin varlığına çıkıyordu. Aşk bu olmalı: Tesadüfe yer bırakmayan, kaçınılmaz bir kader.