Türkiye'deki Ateizm: Seçici Bir Eleştiri mi?
Yeryüzünde, tahmini 124.000 peygamberin geldiği rivayet edilen bir gelenek ve binlerce mitolojik, geleneksel, çoğulcu ve semavi inanç sistemi var olmuştur. İlkel putperest tapınak mitolojilerinden ilahi dinlere kadar, yeryüzünde sayısız inanç, hatta kayıp inançlar bile mevcuttur. Bu geniş inanç dünyasında, Türkiye'deki ateist düşünce yapısını ve eleştirel odağını irdelemek gerekmektedir.
Ateist düşünce sistemi, prensipte yeryüzündeki bütün inançları ve tanrı tasavvurlarını reddeder. Hiçbir peygamberi kabul etmez, bütün din ve inançları hayal ürünü olarak görür, Tanrı'nın var olmadığını savunur ve buna dair ispatlama fikirleri ortaya koyar.
Eleştiri Odağındaki Seçicilik
Ancak Türkiye'deki ateistleri ve sosyal medya gruplarındaki paylaşımlarını incelediğimizde, eleştirel düşüncenin neredeyse sadece İslam dini, Kur'an ve Hz. Muhammed üzerine yoğunlaştığını görüyoruz. Hz. Muhammed'i dışlama, alaya alma, Kur'an'a aykırı saldırgan yazılar ve düşünceler sıkça paylaşılmaktadır. Bu eleştirilerde genellikle, Emevi ve Abbasi iktidarları döneminde veya Arap müşrikler tarafından peygamber adına uydurulduğu iddia edilen hurafe, safsata, rivayet ve imitasyon hadisler kullanılmaktadır. Ateistler, Kur'an'a ters olan bu sonradan uydurulmuş rivayetleri, İslam dinine, Kur'an'a ve Hz. Muhammed'e saldırmak için bir koz olarak kullanmaktadırlar.
Dikkat çekici olan şudur: Türkiye'deki bu eleştirel kesim, İslam dışındaki hiçbir din hakkında olumsuz bir söz söylememektedir. Tevrat, Zebur, İncil kitapları eleştirilmez. Hz. Musa, Hz. Davut, Hz. İsa ve diğer geçmiş peygamberler hakkında hiçbir eleştiri, olumsuz bir söz veya ateist bir sorgulama yapılmaz.
Yarım Ateistlik Tartışması
Burada akla şu sorular gelmektedir:
İslam dinine karşı ateist olanlar, neden diğer dinlere karşı ateist değillerdir?
Ateistler hiçbir dini ve Tanrı'yı kabul etmiyorlarsa, bu seçicilik neden kaynaklanmaktadır?
Türkiye'deki bu ateistler "yarım ateistler" midir, yoksa sadece İslam'a karşı ateist, diğer dinlere karşı dindar veya en azından ilgisiz midirler?
Bu durum, Türkiye'deki ateistlerin diğer semavi kitapları okuyup okumadığı, bu dinler hakkında en ufak bir fikirlerinin olup olmadığı sorusunu gündeme getirmektedir. Neden eleştirel enerji sadece İslam dini üzerinde yoğunlaşmakta ve diğer inançlar hakkında hiçbir paylaşım bulunmamaktadır?

Geleneksel İslam ve Eleştirinin Kaynağı
Kanımca Türkiye'deki bu eleştirel odaklanma, Emevi, Abbasi ve Arap yönetimlerinin, peygamber vefatından sonra Kur'an'ı devre dışı bırakıp Müslümanları fırkalara bölmesiyle ilişkilidir. Din maskesi altında mezhepçilik, hurafe, safsata, rivayet ve geleneksel imitasyon hadislerin İslam coğrafyasına servis edilmesi, ateistler için büyük bir eleştiri zemini oluşturmuştur. Sözde ateistler, mezheplerin, tarikat ve cemaatlerin Kur'an dışı, Kur'an'a aykırı dinsel uydurma sözlerinden nemalanarak sadece İslam dinine, Kur'an'a ve Hz. Muhammed'e karşı bir duruş sergilemektedirler.
Günümüz Müslümanlarının inanç, mezhep ve yaşam tarzı olarak Kur'an'a uymayan ve Tevrat’taki inancın bir devamı niteliğinde olan uygulamaları, ateistlerin gözünden kaçmamaktadır. Örneğin; Kur'an’da olmadığı halde Müslümanlara mal edilen ve şeriat maskesi altında topluma dayatılmaya çalışılan recm (taşlayarak öldürme), çocuk sünneti ve kara çarşaf giyim tarzı gibi uygulamalar aslında Tevrat yasalarında ve Yahudilikte mevcuttur. Ancak ateistler bunu görmezden gelerek, bu uygulamaları direkt İslam’a mal etmekte ve dinimize saldırmaktadırlar.

Çağrı: Bütünsel Bir Eleştirel Yaklaşım
Türkiye'deki eleştirel düşünceye sahip bireylere tavsiyem, öncelikle şu dört temel kitabı anlayarak okumalarıdır: Tevrat, Zebur, İncil ve Kur'an. Bu kitapları okuduktan sonra, ya tam bir ateist ya da tam bir dindar olma yolunda ilerlenmelidir.
Kur'an ayetlerini nasıl didik didik edip masaya yatırdığınız gibi, bir de Tevrat, Zebur ve İncil kitaplarının ayetlerini didik didik irdeleyiniz. Eğer gerçekten ateist bir duruş sergileniyorsa, bütün dinlere karşı adil ve eşit bir eleştiri yapılmalıdır.