Bundan birkaç yıl öncesiydi. 68 yaşında mıydım, 78 yaşında mıydım bilmiyorum. Yıl 2002 miydi, 2012 miydi tam hatırlamıyorum. Üzüm bağcılığı işiyle ilgili ticaret yaptığım ve bana üçkağıtçılık yapan bir Antalyalı üreticiye aynen şunu söylemiştim:
‘‘Ben ölseydim, sen üzümlerin parasını veremeden gidecektin ve günaha girecektin. Sen bu işe ne dersin?’’
Üretici adam da bana: ‘‘Hocam, ben yengeyi alırdım taksime katardım. Mezarlığa gelir, yengenin de hasretini getirirdim, ben de senin mezarını severdim. Okşar mezar taşını, mezarındaki toprağı avuçlar, severdim, seni yad ederdim.’’ deyiverdi.
Ben de meraklanmış gibi: ‘‘Öyle yapınca ne oluyor yani?’’ diye sordum.
O zaman üretici adam da bana: ‘‘Eee o zaman da belki ruhun hissederdi ve anca o zaman affederdin beni.’’ deyiverdi.
Ben de: ‘‘Yahu amcam be; muhterem kardeşim sizin orada hiç müftü, hacı, hoca, molla, imam var mıdır?’’ diye sordum. O da bana:
‘‘E herhalde Müslüman memleketi bizim oralar; müftü de olur, hacı da, hoca da, molla da, imam da… Bizim Müslüman memleketi tüm ulema takımıyla senindir hocam, emrine amadedir hayırlı olsun…’’ deyince ben de şunu söyledim:
‘‘O zaman sor biyo onlara, ben Kazım amcama böyleyken böyle şu mevzuyu aktardım. Kandırdığım adama şöyle şeyler söyledim. Siz bu husus hakkında ne buyurursunuz diye onlara ne söyleyeceklerini bir soruver bakalım.’’ dedim. O zaman Antalyalı adam da: ‘‘Hocam, ben nar çiçeği olduğunda hanımı getireceğim. Hem sizi ziyaret edip yemeğinizi yiyeceğim, hem yengenin elini öpeceğim hem de sana olan borcumu ödeyeceğim.’’ diyerek kestirip attı.
Benim de cevabım çok kısa oldu: ‘‘Çok iyi düşünmüşsün.’’ diyerek tebessüm ettim.
O gündür bu gündür ne adam geldi, ne de karısını ve bana ödemek için borcunu getirdi. Kaç nar çiçeği aradan geçti, kaç mevsim geçti, kaç ay geçti, adamın yüzünü hiç görmedim. Bu olay olduğunda nar çiçeği mevsiminde geleceğini söyledi ama halen daha gelmiş değil.