Ayný þehirde yaþayacak kadar þansýmýz olsaydý ,
Her gece kapýnda sabahý karþýlamak isterdim.
Rahat yataðým bile batýyor ...
uyutmuyorken
kaldýrýmlar o zaman huzur verirdi...
Þehirler birbirine benzerken ...
Senin yüzüne bakmaya utanýr gökyüzü...
Rüzgarýn sesiyle irkilen ruhuna deðdiðinde...
Kokum sarar sahip olduðun gülüþü...
Yolun yoluma düþsün diye ...
Denizine taþ attýðýn sahil.
Martýsýna verdiðim selam.
Bir de yýllarýmý verdiðim tutku halim.
Kimsesiz býraktýðým içimdeki çaresizliðim.
Umudu kalmayan , boþlukta savrulan bedenim.
Teslimiyetim gözlerine ve kimsenin sende göremediklerine...
Varlýðým adanmýþlýðýma , sonuçsuz kalan yakarýþlarýma...
Ufukta çizdiðin hayali bir gelecekten öteye gitmeyen aþka...
Yazdýðým satýrlarýn her bir köþesinde senli anýlara...
Sensiz yakarýþlara , savruluþlara , olmazlarýmýza...
Hayatýn içinden gelen iki yarýmýn bir tam edemeyiþine...
Saygým senden de büyük sevdana...
Sevgim nefes aldýrmasa da bir gün doyacaðým sana...
Ýsyaným ne sana ne de Yaradana...
Her halinle muhtacým varlýðýna...
Yunus Özkan
24.02.2016 13:45