Toprak kokuyor bu gece. Üzerimi gelincik otlarý örtüyor. Yýldýzlarý göremiyorum. Orman zifiri karanlýk. Gözlerin yeþil. Bir fidaným belkide unutulmuþ bir köþede. Köklerim saðlam, Ama gök yüzüne ulaþamýyorum. Yaðmur yaðýyor. Aðlýyorsun, belli. Denizler taþýyor kirpiklerinden. Rüzgarýn þiddeti deðiþti. Býraksam kendimi! Düþermiyim saçlarýndan boynuna? Tenine tutunsam, nabzýna. Kök salsam yeniden omuz çukurlarýnda. Kokunu duysam, aþkýnla mayhoþ olsam yeniden. Ölsem; Gömülsem omuz çukurlarýna.
Beni býrakýn. Tüm dallarým kýrýldý.
02:32 12.02.16 Burhan KARACA Not: Þiirlerimi yayýnlamadan yazmanýn bir anlamý olmadýðýný fark ettim yazmayý býrakamadýðým için tekrar yayýnlamaya karar verdim. Ayýrdýðýnýz zamana teþekkürler. Saygýlar bizden. Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.