Ayrýlýðýn kor gibi oturdu içerime. Yaþ kemâle erse de özlemin hep artýyor. Ne zaman ninni duysam saplanýr yüreðime. Bir "ana" sözü bile yaramý kanatýyor.
Ýhtiyar duygularým tiril tiril son halde; Ana gibi yar nerde boþ boþuna arýyor. Öksüzlüðün yaþý yok, yaþý ýslak gözlerde. Her anýþta ellerim resmine uzanýyor.
Bilseydim ki yokluðun ne demekmiþ bilseydim. Okþayan ellerini yüzlerce kez öpseydim. Yine eskisi gibi kucaðýna girseydim. O bakýþ o bakýþlar ah! Bir daha görseydim...
Aralýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhlis Cavlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.