Bir ilahî düzenin halkasý esrarlý zaman. Evrenin köprüsüdür sonsuza naçâr uzanan. Bihaber belli sonundan ki telaþsýz tasasýz. Nice çaðdan beri Dünya yol alýr fasýlasýz. Yaþayanlar kimi "gitsin," kimi "dursun" diyerek. Yalvarýrlar da o maðrur kulak asmaz bilerek. Kendi ahengine dalmýþ yola pervane gider. Dönemez bir daha heyhat yýkýlýr, geçtiði yer. Onu eþsiz yeri meçhul sonu bekler duramaz. Tükenir köprüde Dünya adým attýkça biraz. Ki çabuk gitse, yavaþ gitse de bir menzili var. Sonu vuslat uzak olmuþ yakýn olmuþ ne çýkar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhlis Cavlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.