HAY--HUY

Çizdim kendi dünyamý.
Kapkara çizgilerle.
Okyanusta kaldýrým.
Ýlerle ha ilerle...

Ve yolun ortasýnda.
Kopunca tayfun birden.
Sanki kahkahalar ok.
Çýðlýklarý mermiden.

Karanlýðýn yumruðu.
Dalgalar þakaðýmda.
Kaf Daðý yorgunluðu.
Birikmiþ ayaðýmda.

Beynime gizli þimþek.
Gözlerimde çakýnca.
Önümde birisi var.
Bir ihtiyar yakýnca.

Gerçek mi, rüya mý bu?
Ah ses, sesim nerdesin?
Sýrtýmda davul zurna.
Yüklenen boþ küfesin.

Döndü demek ki duymuþ.
Mucize deðilse ne?
Dedi "Çýrpýnmam niye?
Derdini söylesene."

Dedim "Karakartalýn
Kanadýyla uçmuþum.
Çýkarmýþ yükseklere.
Býrakmýþ kaybolmuþum."

"Boþluk semada kuyu.
Dibinde iðnelerle.
’Düþünce’ bin korkuyu.
Zerk eder iðnelerle."

Dedim "Tahta köprüyü,
Tutan demir ayaktým.
Hayat ümitten önce.
Geçince hemen yaktým."

"Hayat hayâl ormaný.
Görür balta gülümser.
Günü kâr sayan insan.
Baltalara gülümser."

Ve bir selam yolladým.
Çýrpýndýðým menzile.
Hala yarý yoldayým.
Hay-huydan sevgilerle.

Iþýk tutsun yýldýrým.
Nur yüzlü ihtiyara.
Ulaþtýrsýn periler.
Dilediði diyara...





Sosyal Medyada Paylaşın: