Sen gelince konýþmiycam
Koltuklar anlatsýn seni
Her sabah odaya güneþ girsin diye
Hiç açýlmayan penceremin perdeleri
Kapýnýn eþiðindeki aç kediler
Hep kilitle açýlmaktan usanan kapýmýz
Ve ötmeyi unutan zil kutusu
Yüzmeyi bilmeyen acemi gibi
Tek baþýna çýrpýnan kalbim
Bulaþýklarý özleyen
Tertemiz tavadan kaþýktan tut da
Yanýnda desenli eþarbý bekleyen siyah atkýma
Açýk renkli küçük þemsiyesini gözleyen
Koyu renkte mat þemsiyeme kadar
Gül rengi Cecelinin þarkýsý
Sanki TEK biz eksikmiþiz gibi
Abartýsýzca yazýlýp
Kimselere okunmadan buruþtulup atýlan
Buram buram liseli kokan þiirler
Kimsenin dumaný boðdu beni
Kül tablasýnda art arda yokluðunda intihar eden
Yeter artýk içme demediði
Ezik bükük sigara izmaritleri
Az göðsü kabarýnca
Hantallaþýp yorulan cüzdaným
Paçasýna ya da yakasýna leke bulaþýnca
Soluðu kuru temizlemede alan elbiselerim
Üzerinde uzun teli olmayan yuvarlak taraðým
Onlar anlatsýn
Hepsi
Ama H E P S Ý
Çok özledik seni.
16,02,2016