evlerin bacalarý yakýndý birbirine kimi yerde deðerdi toprak kaþlar kocaman duygular yaþardýk karanfil sokaðýnda oysa yaþayacak kadardý evler, duvar dipleri, merdivenler
küçük bahçelerinde beyaz güller pencere kenarlarýnda sardunyalar kanatlý kapýlardan tahta merdivenlerle pencereleri küçük aydýnlýðý büyük evlere girilirdi elektrik girmemiþti kimi eve gaz lâmbasý çevresinde toplanýlýr nuru akýtýlýrdý gözlerin
bize hayatý sevdirirdi üretken annelerimiz çocuk gözlerimiz zamanla onlarýn bakýþlarýný alýrdý onlarýn öykülerini dinlerken özlerdik büyümeyi
bu yýkýk duvarlarýn arkasýnda neler yaþandý kardeþ büyüttü kardeþi sýrtýnda taþýdý bilmezdi büyüdükçe daha çok büyüyecekti küçük kardeþ gözünde ufalacaktý abla pinokya da deðildi ama büyüyecekti burnu
hüzünler sevgiler birlikte yaþanýrdý bu sokakta bazen yasa boðuldu küçük evler bazen düðün dernek oyun türkü hayatýn kendisiydi yani öyle kolay yýkýlmazdý evler yýkýlsa da..
13. 02. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.